Rond de eeuwwisseling bestonden vloeren meestal uit geschulpte planken van dennen- of sparrenhout met verspringende voegen. Maar wat is het verschil tussen de verschillende materialen en welke breedte van vloerplanken is typisch voor die tijd?
Wiggezaagde houten vloeren
Vóór het midden van de 19e eeuw waren wiggezaagde houten vloeren gebruikelijk. Er werd zelden een ondervloer gebruikt, maar werd de vloer direct op de balkenlaag gelegd. De wigvorm ontstond omdat men de hele boomstam gebruikte, die aan de onderkant breder was en naar boven toe smaller werd. De planken werden afwisselend en meestal in hele lengtes gelegd. De planken waren van sparren- of dennenhout en waren relatief breed.
Smallere planken
In de tweede helft van de 19e eeuw begon men planken machinaal te zagen, wat resulteerde in gelijkmatige, parallelle vloerplanken. Vanaf die tijd werden de houten vloeren ook smaller, tussen 100 en 140 mm. In dure gebouwen legde men vaak lange vloerplanken zonder eindverbindingen. Langs de muren werd de vloer vaak omlijst met een frieze bestaande uit een eenvoudige, iets bredere vloerplank. Ook haardplaten voor open haarden en tegelkachels werden vaak voorzien van een frieze. De vloeren werden bevestigd met verborgen schuine spijkers in de sponning, zogenaamde schuine spijkers.
Ondergrond
Omdat de smallere vloerplanken gemakkelijker doorbogen, konden ze niet langer direct op de houten balkenvloer worden gelegd, maar was een ondervloer nodig. Deze vloeren werden meestal gelegd van een eenvoudiger houtsoort met knoesten en merg, omdat ze nooit bedoeld waren om zichtbaar te zijn. Er werd vaak gebruik gemaakt van nog smallere vloerplanken (ongeveer 80 cm) die vaak in de lengte werden gezaagd. Behalve aan de houtsoort is een ondervloer ook te herkennen aan de bredere voegen. Daarboven werd vervolgens een meer exclusieve plankenvloer, parketvloer of linoleummat gelegd.
Wat wordt bedoeld met massief houten vloer?
Een massief houten vloer van dennen- of sparrenhout is gemaakt van hele planken met een natuurlijke nerf, in tegenstelling tot bijvoorbeeld parket, dat uit meerdere lagen bestaat. De hele houten planken zorgen voor een mooie vloer die indien nodig kan worden geschuurd en op verschillende manieren kan worden behandeld. Omdat hout een levend materiaal is, wordt het op natuurlijke wijze beïnvloed (zwelt en krimpt) door het klimaat en de luchtvochtigheid in de omgeving.
Wij bieden vloeren aan in twee verschillende droogheidsgraden - kies tussen een vochtgehalte van ongeveer 16% en 8%. Vloeren met een vochtgehalte van 16% zullen tijdens de montage acclimatiseren (krimpen), waardoor de voor die tijd typische kieren ontstaan. Vloeren met een vochtgehalte van 8-10% worden minder beïnvloed door een normaal binnenklimaat. Langzaam gegroeid hout heeft meer tijd gehad om te groeien, waardoor het duurzamer is en dichtere jaarringen heeft dan snel gegroeid hout.
Wat is het verschil tussen een grenen vloer en een sparren vloer?
De keuze voor een grenen- of sparrenvloer is grotendeels een kwestie van smaak. De verschillende materialen verschillen niet noemenswaardig in hardheid en beide geven een natuurlijk warm gevoel. Qua uiterlijk wordt den gekenmerkt door een duidelijke nerf (een lichter hout met een donkerder kern), terwijl spar niet zo'n contrastrijk patroon heeft. De vele takken van de spar zorgen voor meer, maar kleinere knoesten. Deze vloeren krijgen ook een iets roder tint naarmate ze ouder worden.
